Autoría: Pascal Rambert
Versión e dirección: Carlos Alvarez-Ossorio
EL
Quería verte para dicirche que isto rematou
que non vai seguir
que non imos seguir
que remata aquí
ELA
Quen es ti?
Quen eras?
En quen te convertiches?
Coñecémonos?
Cal é o teu nome?
Tes un nome?
Hai alguén aí?
Hai alguén?
Onde estás?
Onde fuches?
Quen es ti para falarme así?
Acaso os seres humanos se falan así?
Quen fala así?
Quen fai iso?
Os seres humanos fan iso?
Clausura do amor é o texto máis representado do francés Pascal Rambert, estreado en Avignon e traducido a máis de dez idiomas. Trátase dunha obra de resistencia física e emocional, onde os dous intérpretes deben abrirse en canal para encarnar un texto visceral sobre a fin do amor. O espectador asiste ao acto mesmo de clausurar o amor, de atalo en escena. Un duelo verbal que parte da dor, do medo e da liberación. Actuación e palabra. Nada máis. Un combate desgarrador e devastador, a través de dous monólogos intensos e inmensos.